Soirée Lamot: de Mechelse drukgeschiedenis ontmaskerd

Op donderdag 25 maart stond een lezing in de reeks Soirée Lamot rond het thema Fake van de Erfgoeddag 2010 in het teken van de Mechelse drukgeschiedenis. Diederik Lanoye, die als medewerker van Vlaamse Erfgoedbibliotheek vzw werkt aan de Short Title Catalogus Vlaanderen (STCV), sprak er voor een goed gevulde zaal in het Mechelse cultuurcentrum Lamot over de valse start van de Mechelse drukgeschiedenis.

Tot op het einde van de negentiende eeuw stond vast dat de boekdrukkunst pas laat in de zestiende eeuw in Mechelen was ingevoerd. In 1896 stelde de Mechelse bibliofiel Henri Cordemans-de Bruyne echter een pas ontdekte eenbladdruk, de zogenaamde Ecce panis angelorum, voor die moest bewijzen dat al in 1466, dus jaren voor Dirk Martens in Aalst, de nonnen van het slotklooster van Bethanië bij Mechelen al drukten met losse loden letters, een techniek die een decennium eerder door Gutenberg was ontwikkeld. Hoewel boekhistorici ook toen al twijfelden aan de authenticiteit van het stuk duurde het decennia vooraleer onomstotelijk werd bewezen dat Cordemans-de Bruynes stelling onjuist was, meer zelfs, dat de Ecce panis angelorum naar alle waarschijnlijkheid een vervalsing was. Het verhaal van de ontmaskering van de Ecce leest bij momenten als een detective en geeft bovendien een goed inzicht in de methodologie en technieken van het boekhistorisch onderzoek. Na de lezing volgde een rondleiding in het Mechelse stadsarchief waar de historische boekenverzameling van de stad Mechelen bewaard wordt.

Een uitgebreider verslag met foto's is beschikbaar op Mechelenblogt