Waardevolle wetenschappelijke en culturele informatieobjecten worden digitaal aangemaakt, beheerd en gebruikt, maar het risico ze kwijt te spelen op de lange termijn is groot. Digitale media zijn broos en van korte levensduur. Hard- en softwaretechnologie ontwikkelen zich in snel tempo. Veranderingen in organisaties en hun culturele en financiële prioriteiten doen de risico's voor langetermijntoegang nog toenemen. Digitale informatieobjecten zijn, in tegenstelling tot die van papier, niet in staat om periodes van nalatigheid te overleven. Het juiste gebruik van 'digital preservation metadata' moet helpen om langetermijntoegang te garanderen.
